Hallo allemaal,

Ik weet niet waar ik moet beginnen, ik wil jullie al zoveel vertellen. Ik heb al zoveel indrukken opgedaan.

Ik ga maar bij het begin beginnen.

Na het afscheid nemen op het vliegveld ging ik, alleen, door de douana. Wat ontzettend spannend vond ik dit.

Direct in het vliegtuig had je al het gevoel in Ghana te zijn. Een vliegtuig vol met zwarte mensen. Ik heb een hele goede vlucht gehad.

Het was erg warm bij aankomst, in de avond is het nog steeds rond de 25 graden

Eindelijk aangekomen na 6 1/2 uur. Na 1 uur wachten heb ik dan eindelijk mijn bagage. Met een karretje vol met bagage kon ik op zoek gaan naar de persoon die mij zou ophalen.

In de aankomsthal stonden aan de rechterzijde alleen maar mensen met naambordjes te wachten op iemand. Ik zag geen bordje met mijn naam of met de oranisatie erop. Inmiddels stond ik met al mijn bagage al buiten. Een paniekgevoel kwam naar boven. Er is niemand om mij op te halen...

Een man schoot gelukkig te hulp en kon voor mij de organisatie gaan bellen. Toen ik naar links keek zag ik ineens een bordje hangen met de naam van de organisatie erop geschreven. Gelukkig!!

Met nog drie andere vrijwilligers werden wij naar het vrijwilligershuis gebracht.

We slapen op een kamer met vier hoogslapers. Mannen en vrouwen gescheiden. We hebben samen nog een drankje gedronken en toen we zijn we toch maar gaan proberen om wat te slapen. Dat valt niet mee na zo'n indrukwekkende en spannende dag.

De dag erna begon onze orientatie van 2 dagen. Ontbijt om 7.00 uur. Tijdens het ontbijt mijn ' buddy' ontmoet en de andere vrijwilligers.

De orientatie begon met het krijgen van les in de DO en DON'T en gebruiken in Ghana. Zo worden dikke vrouwen hier meer gewaardeerd dan dunne vrouwen. Dik zijn laat zien dat je geld hebt. Privacy hier is ook echt anders dan in Nederland. Je moet hier heel duidelijk laten weten wanneer je niet gestoord wil worden. Wanneer je dat niet doet zullen ze je vaak komen opzoeken.

In de middag zijn we naar de markt gegaan. De gewone autoweg is prima te doen, ook al rijden ze hier als gekken. Er zijn geen verkeersregels of snelheden om je aan te houden. Ook toeteren is naast waarschuwen een manier om te groeten, dus overal om je heen hoor je getoeter. Zodra je van de autoweg afkomt, kom je op een hobbelige zandweg. Ik heb nog nooit zulke kuilen in de weg gezien, ze proberen die wel te vermijden. Misschien kun je al een voorstelling maken hoe het voelt om dan achterin te zitten ;)

Toen we weer terug bij het huis waren begonnen de drum en dans lessen. Wat een flexibiliteit hebben die Ghanezen toch. Dit gaan wij nooit evenaren!

In de avond kregen we een dans en drum voorstelling te zien, deze was erg interactief. Ik dacht even de dans te ontspringen ;) Maar helaas. Nu mocht ik in mijn eentje gaan dansen voor de hele groep ( de andere waren al aan de beurt geweest in drietallen). Ach ja dan ga ik maar flink schudden met die billen!!

Het is bizar om te zien hoe de locale bevolking leeft, op straat. Alles gebeurt op straat. Ze verkopen etenswaren aan voorbij rijdende auto's, zijn een spelletje aan het doen of hangen gewoon wat rond. Geen 1 huis lijkt af te zijn en dan nog niet te spreken over alle troep die zichtbaar is.

Momenteel is het regenseizoen in Ghana. Temperatuur blijft het gehele jaar goed maar in het regenseizoen is het over het algemeen bewolkt. Dus ' zwart' terugkomen is er helaas niet bij ;)

Bij onze kamer in het vrijwilligershuis, hebben we een eigen badkamer. Met een douche, wat redelijk luxe is voor hier. Helaas zijn we er vrij laat achtergkomen dat we, alleen tussen 6.30 -8.00 + 18.30-20.00 uur, stromend water hebben. Daar buiten kun je alleen gebruik maken van een ton waar water in zit. Met behulp van een emmertje kun je daar water uitscheppen. Dit gebruik je om de wc door te spoelen en/of om jezelf te wassen. Bij dat water word Dettol toegevoegd om levend micro organisme te doden....

Ondertussen ook Tina, onze hostmum ontmoet. Onze big mamma! Wat een ontzettend lieve vrouw.

Het is hier ook heel normaal om Obini te roepen tegen Ghanezen. Dit betekent' zwarte' , ze zien dat hier als een compliment! In tegenstelling van Nederland zien ze dat hier dus niet als een scheldwoord. Tegen ' ons' roepen ze dan ook Obruni wat blanke betekent.

Morgen gaan we starten op het vrijwilligersproject. Hier hebben we naar toegeleeft. Momenteel leef ik nog een beetje in een roes, het is zo onwerkelijk en deze twee dagen waren zo vol gepland dat je erg geleeft word.

Ik heb zin om te starten met werken in het weeshuis.

Mijn internet tijd is bijna op, dus ik ga afronden. Ik mis jullie en ik hou jullie op de hoogte!

PS foto's volgen nog, ben mijn kabeltje vergeten!