Hoi Allemaal,

Ten eerste wil ik jullie bedanken voor jullie berichtjes. Dat vind ik erg fijn en daar kijk ik, stiekem, elke keer weer naar uit. Ik mis het om met jullie te praten en live mijn ervaringen te delen.

Inmiddels alweer 1 week in Afrika. Gaat dit ooit wennen....... Het is hier zo ontzettend anders, alles is anders. Koud douchen gaat ook nooit wennen, geloof ik ; Nu klink ik echt verwend maar helaas zijn dit wel mijn gedachtens. Je kunt wel spreken van een cultuurshock. Overal ligt vuil, weinig gebouwen zijn af, er zijn weinig straten aangelegd en iedereen plast op straat. Alles is voller dan vol gebouwd.

Het is een grote uitdaging hier maar deze ga ik zeker aan. Helaas gaan er wel twee andere vrijwilligers, eerder naar huis.

In het begin zochten de ' moeders' weinig contact met ons. Het initiatief lag duidelijk bij ons. We hebben ze veel vragen gesteld over de dagindeling (die ze hier dus niet kennen....), afkomst van de kinderen en wie de ' moeders' zijn. Het is niet bekend waar of wi de ouders van de weeskinderen zijn. Het zijn hoogstwaarschijnlijk kinderen van ouders die verslaafd zijn of een psychische aandoening hebben, er zijn ook kinderen die gevonden zijn op straat.

We blijken 31 kinderen te hebben ipv 29. Kleinigheidje ;)

De ' moeders' zijn Faustina van 28 jaar en Charlotte van 21 jaar. Faustina is een alleenstaande moeder met drie kinderen. Haar zus zorgt voor haar kinderen. Ze stuurt de ene maand geld naar haar zus en de andere maand naar haar vader. Ongeveer 1 x per 3 wkn gaat ze naar huis. De moeders zijn hier bijna 24/7. Charlotte is een single vrouw zonder kinderen. Wanneer ze haar familie mist, gaat ze hen bezoeken.

De eerste avond heb ik aan deze twee moeders de brillen gegeven die ik meegekregen heb van een collega Marja. Ze waren ontzettend blij, ze hadden beide een bril nodig.

De kinderen zijn zeer verbaasd over mijn gehoorapparaten en mijn ' tache de boute'. Iedereen zit eraan en wil voelen en kijken. Ik moet opletten dat ze mijn gehoorapparaten niet uit mijn oren trekken.

Wanneer de kinderen gaan eten, krijgen wij ook te eten. Wij moeten dan in de ' huiskamer' aan een tafel eten. Dit terwijl de meeste kinderen buiten zittend op de grond eten. De kinderen wachten bij de huiskamer deur om te zien wanneer wij klaar zijn met eten en of wij eten over hebben.Zodra ze zien dat wij klaar zijn komen ze naar binnen gestormd om de restantjes te halen. Dit gaat er niet rustig aan toe. 31 kinderen die op de restantjes duiken.

We proberen ze wat opvoeding mee te geven. Maar iedereen netjes in 1 rij zetten is al bijna niet te doen, om vervolgens iedereen 1 voor 1 een stukje fruit of eten te geven. Maar elke keer is er ruzie en ze pakken alles van elkaar af.

Helaas kennen deze kinderen niet de liefde, warmte en onvoorwaardelijke liefde, zoals wij die kunnen kennen. Kinderen huilen omdat ze aandacht willen en opeisen. Ze klimmen gewoon in je, als ze maar een knuffel krijgen. Iets lekkers te eten krijgen zijn ook uitzonderingen. Dit moeten ze ook echt van de vrijwilligers hebben. Tina komt 1 x per week langs en neemt dan wel iets lekkers mee voor de kinderen.

De dag begint meestal met het wassen van de kinderen, buiten onder een boom met emmers water. De ' washandjes' die dan gebruikt worden worden vervolgens gebruikt om de afwas mee te doen.......... Vervolgens start de zoektocht naar de kleertjes, ze dragen meerdere dagen hetzelfde, ook het ondergoed ( als ze al ondergoed dragen) ook al is het vies. Ze slapen ook in dezelfde kleren.

Vervolgens ontbijten en de ouderen kinderen naar school brengen. We brengen de kinderen graag naar school zodat we ook contact houden met de andere vrijwilligers.

Bij terugkomst doen we de afwas en proberen we een spelletje te doen met de kleintjes, wat bijna onmogelijk is. Die zijn erg snel afgeleid en niet gewend om langere tijd te luisteren. Ze doen de hele dag maar wat, namelijk. Het niveau is ook erg verschillend onder leeftijdgenootjes.

Tijdens het afwassen ben ik tot de conclusie gekomen dat ze hier plassen in het wild en poepen in het gat. Letterlijk een gat in de grond met vier houten muren erom heen. Daar wil je dus niet naar binnen, wat een loeft..

In het weekend zijn we een dagje in Wineba gaan kijken. Ook hier is het centrum een chaos, echt weer iets voor mij. Voordat we het wisten zaten we bij een begrafenis, naast de priester. Een begrafenis is hier 1 groot ' feest'. Veel dans en zang. Alles gebeurt buiten. Een mooie beleving.

Er was een mooie vissershaven. Ze kennen hier geen terrasjes maar alleen cafe's. Dat is dan een houten huisje met meerdere tuintafels binnen gezet. Iedereen leek al dronken, het was 12.00 uur.

Hier heb ik gelukkig wel kunnen zien dat er zeker wel een gezinsleven bestaat hier. door het weeshuis dacht ik even dat, dat hier niet zou bestaan. Het is hier erg arm maar de mensen weten niet anders. er word wel degelijk aandacht gegeven aan de kinderen en zien er verzorgt uit.

Verder leek er niet veel te beleven dus nog een heerlijke middag op het strand doorgebracht. Dit wilde we eigenlijk ook zondagmiddag gaan doen. Voordat we wilden gaan bleek Tina langs te komen. We hebben met haar diverse dingen besproken. Zo willen graag de kinderen een dagje meenemen naar het strand en een middagje drumlessen organiseren. Daarnaast willen we graag het nieuwe weeshuis zien en de bedden bespreken. Morgenmiddag gaan we naar een timmerman om te praten over de bedden. Het is erg leuk om concreter bezig te zijn met die plannen.

We zijn ook al bij het nieuwe weeshuis gaan kijken. Het weeshuis zelf moet nog gebouwd worden, het enige wat gebouwd is zijn de twee kamers voor vrijwilligers. Het is wel een mooie plek en een flink oppervlakte.

Wij lijken hier wel een bezienswaardigheid. Iedereen zwaait naar ons, roept obruni en wil ons overal mee helpen.

Tina vertelde ons dat het een manier is om aandacht te krijgen wanneer de kinderen ons om spullen vragen en ons vertellen dat ze honger hebben.

Ik ga nu proberen foto's te uploaden..... Tot snel weer.

Dikke kus!!!

P.S Mieke, zou jij mijn verhalen die ik hier post, ergens anders willen opslaan..... Dank je!!